Verzorging

Dit jaar zou ik voor het eerst mee gaan als verzorger met dit team voor de Roparun. Hiervoor was ik gevraagd door een goede vriendin, mede teamgenoot, n.a.v. het overlijden van haar moeder aan deze vreselijke ziekte. Daar ik zelf niet geheel sportief aangelegd ben, maar het zorgen mij als verpleegkundige wel in het bloed zit, zei ik eigenlijk direct ‘ja!’. Of ik ooit spijt heb gehad van deze keuze? Nooit!

Helaas verliezen nog teveel mensen de oneerlijke strijd tegen kanker. Door mij, samen met mijn teamgenoten, zo in te mogen én kunnen zetten door geld op te halen voor deze ziekte, maakt dat we er met zijn allen voor zorgen dat we elk jaar weer wat leven kunnen toevoegen aan de dagen, waar vaak geen dagen meer toegevoegd kunnen worden aan het leven. ? Doordat ik zelf ook afhankelijk ben van medicatie en behandelingen vanwege een andere ziekte, maakt dat ik mij steeds meer realiseer hoe belangrijk het is dat we ons mét elkaar in blijven zetten vóór elkaar.

Volgend jaar hoop ik voor het eerst mee te mogen helpen aan mijn eerste Roparun. Iets wat ik enorm spannend vind, maar waar ik anderzijds enorm naar uitkijk. Maar met alle ervaring van mijn teamgenoten, weet ik zeker dat het een onvergetelijk avontuur gaat worden!