Anita, een Roparunner in hart en nieren is helaas van ons heengegaan.
Een inspiratiebron en één brok positiviteit.
Ondanks dat ze al jaren aan het vechten was tegen het monster dat kanker heet, bleef ze maar doorgaan.
Na eerst als fietser meegegaan te zijn, heeft ze de laatste twee jaar de catering verzorgt.
Ook het afgelopen jaar deed ze mee, helaas kwam ze een paar weken later weer in het ziekenhuis terecht en is daar nooit meer uitgekomen.
Gelukkig kon ze de laatste editie van de Roparun doen samen met dochter Jasmijn. Nooit was haar iets teveel als het maar even kon dan stond ze er. De wijze waarop zij in het leven stond is een voorbeeld voor velen.
Een klein stukje van haar eigen tekst willen we jullie dan ook niet onthouden:
Ik ben besmet met een virus .. het Roparun virus. Het traject van de chemokuren kon veel in mijn lichaam vernietigen .. maar het Roparun virus kon de chemo niet doden ..
Het heeft veel tranen gekost om te beseffen dat ik dit jaar niet mee zou gaan .. het wilde er gewoon niet in . Ik was uit de groep gestapt om niet telkens geconfronteerd te worden met hun activiteiten, maar de groep liet mij niet los. Regelmatig was er contact en belangstelling .. en de voorzichtige vraag of ik misschien toch mee ging ..nee natuurlijk niet . Ik wil geen blok aan het been van een groep mensen zijn die zich inzetten voor dit fantastische doel.
Nu .. vier weken klaar met de chemo , heb ik gezegd dat ik heel graag mee wil met deze super groep , die mij steunt en in mij blijft geloven .. niet als fietser, 560 km is nog wat te veel gevraagd van een uitgeput lichaam, maar als verzorger. Wat ben ik blij dat ik mee mag en kan .. dat deze mensen in mij zijn blijven geloven !!
Helaas het was de laatste keer.
Anita, we zullen je nooit vergeten en de volgende Roparun dragen we op aan jou!
